مسافر

زندگی انسان، تمثیل آن مسافریست که از خانه ای موقت و ناپایدار، به سوی مستقر ابدی خویش بار می بندد. پس اگر این خانه ها، خانه های مجازی هستند و ما مسافرانی در کوچ، دگر چه جای دل بستن و حسرت خوردن ؟ دنیا نه و نه جای درنگ و فراغت، بلکه محمل رنجیست که آدمی پای بر آن می نهد تا روح در کشاکش ابتلائات عظیم، راهی به عالم قرب بجوید و محیّای رجعت شود. (شهید آوینی)